බත් උයපු හැටි

මානවිකා උසස් අධ්‍යාපන කටයුතු සඳහා එක්සත් රාජධානියට ඇවිත් දැන් මාසයකට වඩා පොඩ්ඩක් වැඩි. ඉතින් මම පොඩි කාලෙ ඉඳන්ම ටිකක් කෑම තෝරපු එක්කෙනෙක්. ජපානේ හිටපු කාලෙදි, ලංකාවේ එළවලු වල අගේ දැනුණු නිසා, දැන් නම් ගෙදර ගියාම ඉස්සර නොකාපු ඇතැම් එළවලු කරි, මාළු ජාති එහෙම ඕන දෙයක් කන්න පුළුවන් වෙලා තියනව හැබැයි. ඒත් අදටත් මට ටිකක් සැරට, මිරිසට තමයි කන්න ඕන.

ජපානෙදි, කුළුබඩු වර්ග හා හාල් සොයාගෙන යන්න ඕන ශ්‍රී ලාංකික කඩ හෝ හලාල් ෂොප්ස් වලට. හලාල් ෂොප්ස් කරන්නෙත් ගොඩක් වෙලාවට පකිස්ථානුවන් විසින්. මම මේ හලාල් ෂොප්ස් වලට යන්නේ නොගිහින් බැරි උනොත් විතරයි මොකද ප්‍රශ්න වලට පිළිතුරු දීලා ඉවරයක් නෑ. "කොහෙන්ද ආවෙ, මොනවද කරන්නෙ, බැඳලද, පවුලෙ අනිත් අය ලංකාවේද, මේ අධ්‍යාපන සුදුසුකම් වලට ලංකාවෙ පඩි කීයක් විතර හම්බෙනවද" වගේ දාහක් ප්‍රශ්න වලට මම බොහෝ වෙලාවට උත්තර දෙන්නේ අකමැත්තෙන් වගේම, කියන්නෙත් බාගයක් ඇත්ත, බාගයක් බොරු. ඒ වගේ වෙලාවක, තනියම ජීවත් වෙන තමන්ගේ ආරක්ෂාව ගැනත් හිතන්න ඕන නෙ ඉතින්?

පස්සෙ මම ටිකක් දුරින් තියන, වයසක මනුස්සයෙක් ඉන්න හලාල් ෂොප් එකක් හොයා ගත්ත. එයත් ඒ ප්‍රශ්න ටිකම අහනව, නමුත් ඔහු වයසින් වැඩි සීය කෙනෙක් නිසා ඔහුට එසැණින් මගේ පිළිතුරු අමතක වෙනව. ඊටත් පස්සෙ මට ශ්‍රී ලාංකික යුවලක් විසින් කරගෙන යන වෙබ්සයිට් එකක් හම්බුණා. අපට ඕන කරන බඩු ටික ෂොපින් බාස්කට් එකෙන් මිලදී ගත්තම, මුළු බිල්පත යෙන් 10,000 ට වැඩියි නම්, ඔවුන් නොමිලේ අපේ ඇණවුම නිවසටම ලබා දෙනව. බඩු ටික නිවසට ආ විට ගෙන එන්නාට මුදල් ගෙවිය යුතුයි. ජපානයේ ඩිලිවරි නිලධාරීන් හරිම සුහදයි. ඔවුන් කාසි ගොඩක් අරගෙනත් එනවා හදිස්සියෙන් වත් අපේ ළඟ මාරු සල්ලි නැති උනොත් ඉතුරු සල්ලි ගෙවන්න. ඉතින් මම මේ වෙබ්සයිට් එකෙන් මට අවශ්‍ය සියළු ශ්‍රී ලාංකික ආහාර ගෙන්වාගෙන, හලාල් ෂොප් ගමන නවතා දැම්ම. 

*****

ඔය ඔක්කොම එක්ක, එක්සත් රාජධානියට ආපු මට, සුපර් මාකට් ගියාම පුදුමය ඉහ වහා ගියා. පරිප්පු, කුළු බඩු, කොටින්ම (ශ්‍රී ලාංකික බ්‍රෑන්ඩ් එකේ) පිටිකළ පොල් කිරිත් සුපර් මාකට් එකේ තියනව. මිල ගණනුත්, ජපානේ එක්ක බැලුවම ඉතා අඩුයි. ඉතින් මම හරිම සතුටින් හිටියා, නමුත් පොඩ්ඩක් විතර අප්සට් ගියේ හාල් තමයි. මොකද සුපර් මාකට් එකේ වැඩිපුර තියෙන්නේ බාස්මතී. මම ඉස්සර ඉඳන් ම බාස්මතී වලට අකමැතියි. ඊට අමතරව තිබුණු තායි ජස්මින්, ලෝන්ග් ග්‍රේන් වගේ නොයෙක් හාල් වර්ග ගෙනත් බැලුවත්, අපේ කරි එක්ක (කරි, කරි කිවුවට ඉතින් මම බොහෝ විට උයන්නේ පරිප්පු) වැඩිය ගැලපෙන්නේ නැහැ. ජස්මින් හාල් ඇලෙනව වැඩියි, ලෝන්ග් ග්‍රේන් හයිය වැඩියි.

ඔහොම ඉන්න අතරේ, ශ්‍රී ලාංකික කෑම ජාති මිලදී ගන්නට පුළුවන් කඩ වීදියක් ගැන ඔත්තුවක් ලැබුණ එහි ජීවත් වෙන ශ්‍රී ලාංකික සිසුවියක් ගෙන්. මේ දකුණු ආසියානු කඩ වීදියේ ගොඩක් හුරු පුරුදු කෑම බීම ජාති තෝරාගන්නට තියනවා වගේම, මිලත් ටිකක් පහසුයි ලු. ඉතින් තවත් අලුතින් ආපු ශ්‍රී ලාංකික මිතුරියකුත් මට මුණ ගැහිලා කිවුව, එයාටත් පහසු මිලට හාල් ටිකක් ගන්න ඕන කියල. ඉතින් අපි දෙන්න සෙට් වෙලා දවසක් ගියා හාල් ගෙන්න. ගිහින් බැලුවම ඇත්තටම තියනවා නොයෙකුත් හාල් ජාති. වව්නියාවෙන් යවපු මුතු සම්බා එකක් තිබිලා, මම ඔන්න හරිම සතුටින් මේක අරගෙන ආවා, කරි එක්ක කාලෙකින් රසට උයලා කන්න හිතාගෙන.

මගෙ රයිස් කුකර් එක තිබුණේ අපේ ෆ්ලැට් එකේ කොමන් කිචන් එකේ. කාමර 12ක සිසු පිරිසට, පොදුවේ භාවිතා කරන්නට එක කුස්සියක් තමයි ඉතින් තියෙන්නෙ. ඉතින් බත් එක ඉදෙන්න රයිස් කුකර් එකේ දාලා, මම ගියා ලොන්ඩ්‍රි රූම් එකට, හේදෙන්න දාපු රෙදි ටික අරන් එන්න.

රයිස් කුකර් එකක් මෙහි දැක්වේ - පින්තූරය Google Images වෙතින් 

රෙදි ටික අරගෙන එනකොට, මගේ ෆ්ලැට් මේට් සුද්දො ටික කට්ටිය පිටින්ම කුස්සියේ දොර ළඟ හිටගෙන ඉන්නව. මටත් නිකම් එන පොට හොඳ නැති ගතියක් තේරුණා.

"මානවී, ඔයාගේ බත් එක කර වෙලාද? ටිකක් සැර සුවඳක් එනවා නේ?"

"ආ.. මේ.. මේ.. කර වෙලා නම් නෑ, ඒ හැටි"

"ආ එහෙමද? අපි හිතුවේ පල්ලෙහා තට්ටුවේ කුස්සියේ වත් මොනවහරි කර වෙනවැති කියල. ටිකක් සැර සුවඳක් ආව, ඒකයි"

"ආ.. ම්ම්.. මට සමාවෙන්න"

"ආ.. නෑ නෑ ගණන් ගන්නෙපා"

කොහොම හරි මම පෙරුම් පුරාගෙන ගෙනාපු සම්බා හාල් එකේ සුවඳට, කට්ටිය ටිකක් බය වෙලා. මම ඉතින් දැන් රයිස් කුකර් එක කාමරේ තියාගන්නවා ඒ හාල් උයන දවසට. හාල් සුවඳ අපට ගානක් නැති උනාට, ඔවුන්ට ඒක අපහසු ඇති සමහර විට.

මේ සුවඳ සැර  අඩු කරගන්න හෝ වෙනස් කරගන්න විදියක් තියනවද? රම්පෙ දාන්න කියල නම් කියන්න එපා, රම්පෙ හොයාගන්න විදියක් නෑ.